شاعر سینما

آنجلوپولوس شاعر سینماست. در دالان‌های خالی مانده از صدا، آ‌نجا که سینه‌فیلان، مَست می‌شوند، همواره او را تقدیس می‌کنند. ابدیت و یک روز همان است که سال‌ها پیش نامیدندش. شاعرانه‌ای دل‌نشین، نما به نما، نقب می‌زند بر روح. شاید هم مشکل ما گذشته‌پرستان است، که نمی‌توانیم شات طولانی رقص در ابدیت را ببینیم و اشک نریزیم کل تیتراژ پایان را. که روزی که آنجلوپولوس مُرد، قلب سینما شکست. یک روز آمد، یک ابد، ماند.