مقدمه‌ای در باب مینی‌مالیسم
درخشان‌ترین بخش ایده‌ی ثورو، بخش عملی‌ست. چیزها با واقعی‌ترین دارایی‌مان سنجیده می‌شوند. عمر.
زندگی، کاهش هزینه‌هاست. این ایده را چند قرن پیش، «هنری دیوید ثورو» گسترش داد. در یکی از بهترین کتاب‌هایی که خواندم؛ «والدن»
دو سال را به کنار دریاچه‌ای رفت که نامش والدن بود؛ تصمیم داشت زندگی را با همه‌اش تجربه کند و هر چه زندگی نیست دور بریزد.
با دست خودش خانه‌اش را بنیان گذاشت و چند صفحه پشت سر هم را به توصیف قورباغه‌های کنار دریاچه گذارند. والدن شاعرانه‌ست، اما با چیزی بیشتر.
ثورو محاسبات دقیقی انجام داد. قیمت همه‌چیز را زمان در نظر گرفت. مثلا آیا ماشین واقعا در زمان‌مان صرفه‌جویی می‌کند؟ تو باید ۵ سال کار کنی تا ماشین بخری. یعنی هزینه‌اش می‌شود ۵ سال. اگر همه‌ی جا به جایی‌هایت را با اتوبوس انجام بدهی، خیلی کمتر از ۵ سال را در جاده خواهی بود. عمر کمتری خواهی داد.
درخشان‌ترین بخش ایده‌ی ثورو، بخش عملی‌ست. چیزها با واقعی‌ترین دارایی‌مان سنجیده می‌شوند. عمر.
می‌توانیم از محاسبات او الهام بگیریم، آدم‌هایی که باهاشان وقت می‌گذرانیم، ابزارها، آرزوها، وسایل و همین شبکه‌های اجتماعی؛ به شکل دقیق حساب کنیم که چه میزان از عمرمان را می‌دهیم. ارزش‌ش را دارند؟
به محض پرسیدن این سوال، چیزهایی حذف می‌شوند؛ زندگی ساده می‌شود، و سادگی هیچ‌گاه از مد نمی‌افتد.